بهتر است چند فرزند داشته باشیم

با وجودی که داشتن فرزند سختی هایی دارد اما وقتی با لحظه های شیرین و به یادماندنی همراه می شود، این حال خوب است که ماندگار می شود، ضمن اینکه داشتن فرزند باعث رشد والدین نیز می شود و حتما حضور دو فرزند در خانواده بسیار بهتر از یک فرزند است.

مادرانی که در دوران بارداری به دلیل ویار بارداری و پس از تولد فرزند نیز رفلاکس و زردی نوزاد را تجربه کرده اند نسبت به تولد فرزند دوم دچار تردید می شوند و در این فکر به سر می برند، حالا که از سختی ها آسوده خاطر شده ام به فرزند دیگر فکر نمی کنم.

دسته ای دیگر از والدین هستند که بهانه هایی دیگر دارند؛ مثلا ترجیح می دهم فکر، وقت و توانم را برای تربیت یک فرزند اختصاص دهم زیرا از عهده مخارج فرزند بیشتر بر نمی آیم و … اما نکته ای که شاید والدین به آن کم تر توجه می کنند این است اوقاتی که فرزند شما در منزل است و نیاز به هم بازی دارد را چطور مدیریت می کنید؟ والدینی که مدام درگیر مشغله های زندگی هستند آیا می توانند زمان کافی برای هم بازی شدن با فرزند خود داشته باشند و آیا در توان و حوصله ی آنها خواهد بود؟

پژوهش های زیادی در دنیا درباره آسیب های تک فرزندی و یا محاسن آن انجام شده. به طور خلاصه پژوهشگران به نتایجی دست یافتند که آثار این مسائل در تک فرزندها بیشتر است. آثاری که در پی مشکلات می آیند بنابراین در کشورها، تبلیغ و رسانه ها در این مسیر حرکت می کنند که مردم را به داشتن فرزند بیشتر ترغیب کنند.

والدین می توانند با برنامه ریزی درست و مطلوب همان میزان وقتی را که برای یک فرزند می گذارند، به دو فرزند اختصاص دهند، در ضمن چون فرزندان هم بازی دارند کم تر غُر می زنند، زمان و نیروی کم تری از والدین خود می گیرند اما تک فرزندها از والدین خود می خواهند که بیشتر در کنار آنها باشند و وقت بیشتر برای آنها صرف کنند چون جز والدین فرد دیگری را ندارند.

سندرم آشیانه خالی از جمله بیماری های روانی است که ممکن است گریبان گیر خانواده های تک فرزند بشود. زمانی که فرزند خانه را ترک می کند والدین علائمی چون اضطراب، افسردگی و پوچی را تجربه می کنند. یکی از حُسن های فرزند دوم این است که والدین به فرزندشان بیش از اندازه وابسته نخواهند بود.

مانند تمام پدرها و مادرها والدین تک فرزند بچه هایشان را خیلی دوست دارند اما شکل دوست داشتن در این خانواده ها ممکن است کمی متفاوت به نظر برسد. مثلا حساسیت های زیادی را در تربیت آنها از خود نشان می دهند یا به طور افراطی به آنها وابسته اند که این موضوع در بزرگسالی چشم داشت ها و انتظاراتی را ایجاد خواهد کرد.

هرچه تعداد بچه ها بیشتر باشد خانواده بزرگ تر خواهد بود و در آینده نوه ها و نتیجه ها باعث شادی می شوند. والدین امروزی چون فرزندان کمی دارند در آینده و هنگام سالمندی خانواده ی کم جمعیت تری خواهند داشت؛ چرا که تعداد نوه ها کم است و فضای شلوغ پرشور خانوادگی و مناسبات بیشتر در جریان نیست.

با تولد هر نوزاد همراه سختی ها در خانواده نشاط و هیجانی دوباره جان می گیرد و همین سبب ایجاد انگیزه نه تنها برای والدین بلکه برای اطرافیان هم می شود.

حالت سکون وقتی ایجاد می شود که فرزند بزرگ تر می شود و از آب و گل در می آید و سختی های دوران نوزادی تمام می شود بنابراین تولد نوزادی دیگر برای فرزند اول هم به معنی وجود هم بازی است و هم اینکه دوباره شادابی به خانواده بر می گردد.

اگرچه که تمام خواهرها و برادرها با وجودی که در یک خانواده بزرگ می شوند ویژگی های خلقی و شخصیتی متفاوتی دارند اما هیچ دوستی نمی تواند جای خانواده و خواهر و برادر را برای فرد بگیرند.

نتایج پژوهشی نشان می دهد آمار خودکشی مادرانی که بیش تر از یک فرزند دارند بسیار کم تر است، البته که داشتن فرزند دوم و سوم همراه سختی هایی است اما روی امنیت خاطر، سلامت روان و شادمانی والدین تاثیر زیادی دارد.