قهر کردن با همسر
برای قهر کردن با همسر هم قوانینی وجود دارد؟!
قهر کردن با همسر: هر کدام از ما وقتی از حربه «قهر» به عنوان یک رفتار دفاعی برای آزاردادن همسرمان و هر نیت دیگری استفاده می‌کنیم، باید بپذیریم که اصلاً به عنوان یک فرد عاقل و بالغ ظاهر نشده‌ایم.
ناراحت شدن و به اصطلاح «سرسنگین» بودن با همسر زمانی که از دست او ناراحت هستیم همیشه بد نیست. حتی می‌تواند در شرایطی به عنوان راهی برای آگاه کردن فرد از رفتار اشتباهش موثر باشد، ولی این راهکار نمی‌تواند برای مدت طولانی مفید واقع شود.
گاهی یکی از طرفین خودمحورانه صحبت می‌کند، مطالب را با توجه به تصورات و نیازهای خود مطرح کرده و نیازهای طرف مقابل را در نظر نمی‌گیرد، در نتیجه این خودمحوری باعث دلخوری و قطع رابطه می‌شود، همچنین ممکن است شخصی عزت‌نفس پایین یا آسیب‌دیده داشته باشد، در این صورت وقتی در معرض اختلاف عقیده یا سلیقه با دیگران قرار می‌گیرد راهی جز قهرکردن برایش باقی نمی‌ماند، در این مواقع است که اصطلاحا می‌گویند «به فلانی زود برمی‌خورد».
قهرهای طولانی
در «قهرکردن» خود فرد بیش از همه در معرض پیامدهای منفی قرار می‌گیرد، در واقع وقتی قهر رخ می‌دهد نشان‌دهنده اعمال فشار روحی زیاد روی فرد است.
زیرا می‌خواهد خودش را حفظ کند، بهتر است بدانیم فردی که قهر می‌کند در حال تجربه تهدید است.
با قهر انرژی روانی زیادی را از دست می‌دهد، به علاوه قهرکردن‌های طولانی به مرور موجب دلسردی و فروپاشی زندگی مشترک می‌شود.
برخی از زوجین در مقابل همسر خود استراتژی فاصله را در انتخاب تا بتوانند با موضوع کنار بیایند.
در روانشناسی اگر به دنبال بررسی لایه های عمیق شخصیت هر فرد هستیم، باید دوران کودکی او به ویژه شش سال اول زندگی را مهم تلقی کنیم.
بسیاری از الگوهای رفتاری موجود در افراد ریشه بین نسلی دارد. فرزندان با تحت تاثیر الگوهای رفتاری والدین خود در بررسی بخشی از رفتارهای خود در می یابیم که از پدر یا مادر به ما ارث رسیده است.
قهر کردن با همسر
تجربه های دوران کودکی
انسان ها در فرایند رشد و دوران زندگی خودشان با ویروس هایی مواجه می شوند که این ویروس ها تا آخر عمر با ما می مانند.
باید آگاهی و شناخت خودمان را نسبت به این ویروس ها بالا ببریم متاسفانه کودکی که برای رسیدن به خواسته‌اش بهانه‌گیری می‌کند.
روی نقطه ضعف والدینش انگشت گذاشته و از این طریق به هدفش می‌رسد ممکن است در بزرگسالی هم این کار را انجام دهد.
بر این اساس با همسرش قهر می‌کند و با خود می‌گوید می‌توانم با حرف نزدن و قهر کردن با همسرم به هدفم برسم، در صورتی که واقعیت قضیه با این راهکار پیش نمی‌رود.
زن و شوهر نباید راه آگاهی و شناخت خودشان را مسدود کنند. با بررسی و وارسی الگوهای رفتاری، به پدر و مادر خود می رسند قهر کردن و فاصله گرفتن نوعی محرومیت هیجانی است.
در زندگی مشترک از سوی یکی از زوجین اتفاق می افتد اگر والدین به ویژه مادر در فرایند رشد کودک نتواند نوازش دهی داشته باشد.
استراتژی دوری و اجتناب در کودک شکل می گیرد و لذا به عنوان همسر به جای بحث کردن و حل مسئله، قهر می کند.
شناخت زوجین از یکدیگر
قهر کردن سبک مقابله ای در مواجهه با عدم برآورده شدن خواسته ها و نیازها است. برخی از زوجین در مقابل همسر خود استراتژی فاصله گرفتن را در پیش می گیرند تا بتوانند با موضوع کنار بیایند.
زیرا عدم کنترل هیجانات منفی خود مانند خشم را ندارند. لذا قهر را انتخاب تا تبعات بدتر آن اتفاق نیفتد.
لذا این افراد با آگاهی و شناخت نسبت به الگوهای رفتاری خویش کار ارزنده ای انجام می دهند.
[…] قهر کردن با همسر […]
[…] قهر کردن با همسر […]
[…] قهر کردن با همسر […]