گفتار درمانی در خانه
برقراری ارتباط موثر از نظر نوع حرف زدن و انتخاب کلمات، مانند هر مهارت دیگری که در دوران کودکی به دست می آید، نقطه عطفی است که در طول ماه‌ها و سال‌ها توسعه می یابد. برخی از بچه ها در اوایل دوران کودکی شروع به پرحرفی می‌کنند، در حالی که برخی دیگر تا زمان یادگیری الگوی کلامی مناسب ساکت می مانند.
طبق آکادمی اطفال آمریکا (AAP)، بیشتر کودکان بین 1 تا 2 سالگی شروع به حرف زدن می کنند. تا سن 2 سالگی، بیشتر بچه‌ها دایره واژگان وسیعی دارند (“توپ”، “سگ”، “مامان”، “بابا”) و اغلب کلمات را در جمله های دو قسمتی کنار هم قرار می‌دهند.
به نظر قرار نگرفتن کودک در محدوده طبیعی گفتاری، دلیلی بر اختلال تاخیر در گفتار یا زبان نیست. بهتر است در خانه با کودک چند تمرین ساده گفتاری انجام دهید.
گفتار درمانی در خانه به ویژه برای کودکانی که به راحتی نا امید نمی شوند و تنها دچار تاخیر خفیف یا خطاهای بیانی هستند مفید است. مشکلات جدی تر مانند رگرسیون گفتار، باید با یک گفتار درمانگر مجاز مطرح شود. در ادامه به راهنمای گفتار درمانی اولیه در خانه پرداخته شده است.
گزینه های موجود را بررسی کنید
لزوما نیاز نیست که اختلال گفتاری کودک در خانه درمان شود، در صورتی که فکر می کنید فرزندتان دچار اختلال گفتار یا زبان بیانی است، ابتدا با پزشک او مشورت کنید. مراجعه زودهنگام به مشاوره و درمانگر نیز بسیار مفید است.
کودک را ارزیابی کنید
در صورت تصمیم به امتحان گفتار درمانی در خانه (به جای خدمات حرفه ای، مراجعه به درمانگر یا مشاوره)، روند درمان کودک به چند عامل بستگی دارد.
سن کودک
تمرکز بر درمان برای کودکان خردسال مشکل است. شما می‌توانید درمان را سرگرم کننده و ملایم شروع کنید. البته کودکی که درکی از خطاهای گفتاری خود ندارد، ممکن است پذیرای اصلاح آن نباشد. بچه های بزرگ تر انگیزه بیشتری برای بهبود گفتار خود دارند تا توسط همسالان و مراقبان بهتر درک شوند.
خلق و خوی کودک
همان طور که گفته شد، بچه‌هایی که به راحتی ناامید نمی‌شوند، بیشتر بر نوع حرف زدن شان کار می‌کنند. کودکان مایوس ممکن است درمان را یک تجربه منفی ببینند.
نوع مشارکت گفتاری مورد نیاز
رویکرد درمان کودکی که دچار اختلال در گفتار است (دایره واژگان محدودی دارد)، با کودکی که در تلفظ صداها مشکل دارد (به جای صدای دشوار ت، صدای س تولید می کند) متفاوت است.
مشکلات موجود
در صورتی که فرزندتان دچار اختلال گفتاری است، شما می توانید به مرور زمان در خانه با او تمرین کنید. ولی اگر مشکل گفتاری همراه با بیماری های رشدی دیگر مانند اوتیسم رخ دهد، باید از متخصص کمک بگیرید.
گفتار درمانی در خانه
روش‌های خانگی را امتحان کنید
شما می توانید روش های مختلفی را برای کمک به بهبود گفتار فرزندتان امتحان کنید. در ادامه برخی از تکنیک های موثر آورده شده است.
از پیش بینی نیازهای کودک خود دست بردارید
اگرچه وسوسه انگیز است که درخواست فرزندتان را برطرف کنید، اما انجام این کار او را تشویق به استفاده از کلمات نمی کند. برای نمونه به کودک فرصت دهید تا از شما خوراکی طلب کند، نه این که به محض اشاره به کابینت، به خواسته خود برسد.
استفاده از پستانک را به حداقل برسانید
اگر کودک نوپا یا پیش دبستانی تان هنوز از پستانک استفاده می کند، ترک این عادت می تواند سخت باشد. اما صحبت کردن با پستاک در دهان نیز بسیار دشوار است. بنابراین ادامه استفاده از پستانک در زمان رشد گفتار می تواند این روند را مختل کند.
گزینه های پیشنهادی ارائه دهید
به جای این که بگویید “دوست داری چه چیزی بنوشی؟”، از کودک خود بپرسید که شیر می‌خواهد یا آبمیوه؟ کودکی که در تلاش برای ساختن واژگان است، از شنیدن گزینه‌ها و توانایی انتخاب یکی از آن ها سود می‌برد، از او انتظار نمی رود که کلمه صحیح را از خود بگوید.
بازی کنید
به نوبت کلمات را برای یکدیگر تکرار کنید (برای نمونه: من می گویم “سیب” و سپس شما می گویید سیب” آماده؟). بازی دالی موشه نیز مانند قایم موشک بازی با حفظ توجه کودک، مهارت گفتاری را تقویت می کند. پنهان کردن اشیاء در اطراف خانه نیز می‌تواند بچه‌ها را تشویق کند که سؤال بپرسند، تعجب کنند و درخواست کمک کنند.
ترغیب و امتناع کنید (در حد معقول)
اگر فرزندتان به دلیل نداشتن فرصت زیاد در تمرین انواع مختلف گفتار مشکل دارد، باید گاهی احساس ناراحتی ملایمی در او ایجاد کنید. کودک را تا مرز گریه نبرید، اما اشکالی ندارد که مکث کنید یا منتظر بمانید تا ببینید آیا او در نهایت زمانی که به چیزی نیاز دارد می تواند خطایش را برطرف کند. هدف در این جا این است که کودک را تشویق به برقراری ارتباط موثر کنید، نه این که او همیشه برای بیان حرف هایش به شما تکیه کند.
تکرار کنید
بیشتر کودکان زمانی که چیزی بارها و بارها تکرار شود، بهتر آن را یاد می گیرند و این مسئله اغلب در مورد گفتار نیز صادق است. وقتی فرزندتان کلمه ای را به درستی بیان می کند، آن را با لحنی مثبت برای او تکرار کنید. اگر فرزندتان دچار خطای بیانی شد، آن را به اشتباه برای او تکرار کنید تا بتواند آن چه را که گفته بشنود. برخی از بچه ها ممکن است متوجه اشتباه خود نشوند، تا زمانی که مادر یا پدر آن را برای آن ها تکرار کند.
مشاهدات بسیار انجام دهید
در طول گفتار درمانی در خانه، مهم است که پیشرفت کودک را پیگیری کنید. میزان پیشرفت را دست کم نگیرید. یک فیلم یا صوت از تلاش های کودک ثبت کنید.
همچنین توصیه می شود به کلمات قابل فهم کودک توجه کنید. تا سن 4 سالگی بیشتر صحبت های کودک باید قابل درک باشد.
محدودیت های خود را بشناسید
درک این نکته مهم است که شما شاید بتوانید فرزندتان را در خانه راهنمایی کنید و به رشد مهارت های مورد نیاز او کمک کنید، اما ممکن است نتوانید مشکلات مهم تر را بدون کمک متخصص برطرف کنید. شما می توانید به فرزندتان کمک کنید تا صداهای “د” و “ب” را به طور واضح بیان کند، اما آموزش صداهای پیچیده تر که زبان یا پشت گلو را درگیر می‌کند، کار ساده ای نیست.
کودکانی که از مشکلات گفتاری خود مایوس هستند، پیشرفتی نمی‌کنند. اگرچه آن ها به دنبال صداها می‌گردند، اما نمی‌توانند دهان خود را آن طور که باید تکان دهند. همچنین کودکانی که به دلیل مشکلات کیفیت زندگی تاخیر در ارتباط را تجربه می‌کنند، برای گفتار درمانی خانگی مناسب نیستند و نیاز به کمک تخصصی دارند.
[…] گفتار درمانی در خانه […]