چگونه می توان به نشستن کودک کمک کرد
بچه ها از لحظه ورود به زندگی، کارهای بسیار شگفت انگیزی انجام می دهند. تماشای این انسان های کوچک که به آرامی رشد می کنند و با دنیای اطراف خود سازگار می شوند، چشمگیر و لذت بخش است.
نقاط عطف بسیاری در زندگی نوزادان وجود دارد، از جمله بالا بردن سر، چرخیدن، غلت زدن، سینه خیز رفتن و سرانجام به تنهایی نشستن. به طور معمول کودکان بین 7 تا 9 ماهگی قادر هستند به تنهایی بنشینند، البته به کمک و مراقبت نیز نیاز دارند. برخی از کودکان ممکن است زودتر و برخی دیرتر به این مهارت دست یابند.
طبیعی است که نگران قدم بعدی رشد فرزند خود باشید و بخواهید برای رسیدن او به این مهارت کمک های لازم را ارائه دهید. اجازه دهید کودک تان با سرعت طبیعی خود تکامل یابد و به دنبال علائم آمادگی او برای نشستن باشید. در این مطلب یاد می گیرید که چگونه به کودک خود کمک کنید تا بتواند برای نشستن آماد شود.
مهارت نشستن
تمام مهارت های حرکتی اولیه به کودک می آموزد تا بدون کمک بنشیند. کودک قبل از نشستن، باید بتواند سر خود را به تنهایی بالا بیاورد و قدرت عضلات بالاتنه خود را به دست آورد. ممکن است ماه ها طول بکشد تا کودک بتواند عضلات لازم برای انجام این کار را (که برای بزرگسالان بسیار ساده به نظر می رسد) توسعه دهد.
جالب است بدانید که نشستن نه تنها یک دستاورد جسمی برای کودک است، بلکه چشم انداز جدیدی از جهان را نیز به کودک ارائه می دهد. نشستن به کودکان اجازه می دهد تا چیزها را به روشی کاملا جدید ببینند و تجربه کنند.
اگرچه کودکان بین 7 تا 9 ماهگی توانایی نشستن پیدا می کنند، ولی دلیل نمی شود که فرزند شما نیز از این برنامه پیروی کند. هر کودکی با سرعت خود رشد می کند، بنابراین صبور باشید و از مراحل رشد فرزند خود لذت ببرید. نشستن مرحله ای است که دیر یا زود اتفاق می افتد.
کمک به نشستن نوزاد
آن چه برای کمک به نشستن کودک نیاز است
تمرینات اولیه و نقاط عطف به کودکان کمک می کند تا قدرت به تنهایی نشستن را به دست آورند. برای نمونه تامی تایم (خوابیدن روی شکم) باعث ایجاد مهارت های حرکتی درشت (مانند نشستن، سینه خیز رفتن، راه رفتن با کمک مبل) و پیشرفت کلی کودک می شود. روی شکم خوابیدن همچنین موجب تقویت عضلات گردن و ماهیچه های پشت کودکان می شود.
از جهت وسایل فیزیکی برای کمک به نشستن، می توانید برای پشتیبانی بالش هایی را در نزدیکی کودک قرار دهید.
روش های کمک برای نشستن کودک
از روزهای اولیه نوزاد را تشویق به تامی تایم کنید. شما می توانید در چند روز اول زندگی، تمرین دمر خوابیدن را شروع کنید و نوزاد را فقط برای 1 یا 2 دقیقه روی شکم قرار دهید. این امر بهترین راه برای تقویت ماهیچه های لازم برای بلند کردن سر و در نهایت کمک به نشستن است.
مکانی را برای نشستن و تنظیم بالش ها در اطراف کودک آماده کنید و مطمئن شوید که او آرام و سیر است.
در مرحله بعد، به عنوان تمرین کودک را روی زانوهای خود بنشانید و از بدن تان به عنوان تکیه گاهی برای کوچولوی خود استفاده کنید. اسباب بازی مورد علاقه فرزندتان را روبرویش در فاصله قابل دسترس قرار دهید و بگذارید او از بالاتنه خود برای رسیدن به اسباب بازی استفاده کند.
گزینه دیگر برای تمرین نشستن این است که کودک را به پشت روی سطح صاف و نرم قرار دهید، سپس در حالی که بازوهای او را گرفته اید، به آرامی دلبندتان را به سمت خود به حالت نشسته بچرخانید. این کار به کودک حس جهت یابی و قدرت برای نشستن می دهد.
هر چیز وقت خاص خود را دارد، فرزند خود را وادار نکنید که بنشیند و اجازه دهید او با سرعت خود به این نقطه عطف برسد. شما می توانید در مورد هرگونه نگرانی خود با پزشک کودکان مشورت کنید.
علائم آمادگی برای نشستن کودک
همان طور که احتمالا بارها و بارها شنیده اید، هیچ دو کودکی شبیه به هم نیستند. هر کودک مسیر رشد خود را طی می کند و از سرعت تکامل متناسب با بدن کوچک خود پیروی می کند.
به دنبال علائمی باشید که از جهت رشدی نشانه آمادگی برای نشستن کودک باشد. اولین علامت این است که نوزادان در حدود 4 ماهگی قادر به بالا نگه داشتن سر و گردن خود هستند. این قابلیت باعث رشد و نمو عضلات و ایجاد قدرت آن ها برای بلند کردن بدن و در نهایت نشستن کودک می شود.
پس از تسلط کودک بر توانایی نگه داشتن سر (با سهولت نسبی)، او را در مقابل خود در حالت نشسته قرار دهید و ببینید رفتار او در این موقعیت چگونه است. اگر به نظر کودک در حالت نشسته با کمکی راحت است، روند نشستن او را به تدریج شروع کنید و آزادی بیشتری برای نشستن به تنهایی یا با کمک بالش های پشتیبانی به کودک بدهید.
کمک به نشستن نوزاد
هنگام کمک به کودک در نشستن چه چیزی را باید در نظر گرفت
مهم است که قبل از آماده شدن کودک، او را به انجام این مهارت مجبور نکنید. برای نمونه، اگرچه محصولی مانند صندلی های تکیه دار می تواند به نشستن کوچک کمک کند، ولی در واقع به پیشرفت این نقطه عطف کمکی نمی کند. افزون بر این، به زور نشاندن کودک پیش از این که به رشد مطلوب رسیده باشد، می تواند در پیشرفت طبیعی مهارت های کودک دخالت کند، به رشد او صدمه بزند و منجر به نتایج نامطلوب شود.
خلاصه مطلب
کودکان خیلی خاص و منحصر به فرد هستند و هیچ یک شبیه هم نیستند. همه پدر و مادرها منتظر شکوفایی و رشد فرزند خود هستند و طبیعی است که با رسیدن کودک به نقاط عطف رشد احساس غرور کنند. مهم است به یاد داشته باشید که همه کودکان در یک زمان مشخص به این نقاط عطف نمی رسند و این سن تقریبی است. این مسئله به علت تفاوت های فردی کودکان است، بنابراین از کودک به تناسب سن و محدودیت های جسمانی اش انتظار داشته باشید. در صورت نگرانی در مورد رشد فرزندتان با پزشک متخصص کودکان صحبت کنید.