در صورت تجربه درد زایمان زودرس، چه باید کرد؟
اگر علائم زایمان زودرس را تجربه کردید، باید توسط پزشک در مطب یا بیمارستان ارزیابی شوید. کارهایی که معمولا در این شرایط انجام می شود عبارت است از:
– آزمایشات تشخیصی زایمان زودرس: در ابتدا پزشک با استفاده از دستگاه مانیتورینگ، جنین را تحت نظر می گیرد تا انقباضات را بررسی کند و مطمئن شود که جنین در وضعیت مناسبی قرار دارد. دهانه رحم مادر از لحاظ پیشرفت دیلاتاسیون و افاسمان بررسی می شود و احتمالا از سواب واژینال برای ارزیابی علائم عفونت و فیبرونکتین جنینی استفاده می شود. همچنین ممکن است به منظور کنترل میزان مایع آمنیوتیک و سن و وزن جنین، سونوگرافی انجام شود. اگر این آزمایشات زایمان زودرس را تشخیص دهد، در بیشتر موارد مادر با چند دستورالعمل به خانه فرستاده می شود و در استراحت مطلق به سر می برد یا شاید نیاز باشد در بیمارستان بستری شود.
– اگر پزشک تشخیص زایمان زودرس بدهد: از آن جا که شانس زنده ماندن و سلامت جنین با بیشتر ماندن او در رحم مادر افزایش می یابد، هدف اصلی پزشک این است که تا حد ممکن زایمان را عقب بیندازد. در این شرایط ممکن است توصیه به استراحت مطلق شود یا بسته به مرحله بارداری و عوارض احتمالی دیگر نیاز به بستری در بیمارستان باشد. برای درمان زایمان زودرس اغلب موارد زیر تجویز می شود:
درد زایمان زودرس
– مایعات داخل وریدی: هرچقدر مایعات بیشتری مصرف کنید، از کم آبی بدن جلوگیری می شود و در نتیجه انقباضات نیز کمتر خواهد شد.
– آنتی بیوتیک ها: در شرایط خطر زایمان زودرس ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود، به ویژه اگر عفونت عامل زایمان باشد. اگر هنوز آزمایش استرپتوکوک گروه B را انجام نداده اید (تستی که معمولا پس از هفته 35 بارداری انجام می شود)، به شما آنتی بیوتیک داخل وریدی (IV) داده می شود تا در صورت ناقل بودن از انتقال احتمالی باکتری به جنین جلوگیری شود.
– درمان توکولیتیک: پزشک ممکن است داروهایی (مانند سولفات منیزیم) بدهد تا رحم مادر را آرام کند و انقباضات را به طور موقت متوقف کند. این داروها معمولا در شرایطی که بارداری کمتر از 34 هفته باشد و ریه های جنین برای زایمان کامل نشده باشد، تجویز می شوند.
– کورتیکواستروئیدها: اگر ریه های جنین هنوز کامل نشده باشد، داروهای کورتیکواستروئید برای سرعت بخشیدن به بلوغ ریه جنین تجویز می شود. پزشکان به زنانی که احتمال زایمان زودرس دارند، بین هفته های 24 تا 34 بارداری کورتیکواستروئید را پیشنهاد می کنند. در سال 2017 کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا (ACOG) توصیه های جدیدی را منتشر کرد که نشان می داد زنانی که در معرض خطر زایمان زودرس هستند، باید در اواخر دوره زایمان یا بین هفته های 34 تا 37 بارداری داروهای کورتیکواستروئید دریافت کنند. از نظر ACOG زنان باردار در معرض خطر زایمان زودرس می توانند درمان با کورتیکواستروئید را در هفته 23 بارداری به مدت 7 روز داشته باشند. این داروها طی 2 تا 7 روز پس از مصرف به رشد سریع ریه های جنین کمک می کنند و احتمال سلامتی و کارکرد مناسب ریه نوزاد نارس را (بدون کمک) در خارج از رحم افزایش می دهند.
درد زایمان زودرس
پزشک در صورتی که در هر مرحله از بارداری تشخیص خطر زایمان زودرس دهد، دیگر زایمان را به تعویق نمی اندازد. خبر خوب این که برای حدود 30 درصد از زنان، زایمان زودرس به خودی خود متوقف می شود و تنها حدود 10 درصد از آن ها ظرف 7 روز بعد زایمان می کنند.
سلامتی نوزاد نارس
نوزادی که قبل از 34 هفته متولد می شود، معمولا چند روز، چند هفته یا در برخی موارد چند ماه اول نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه (NICU) دارد.
نوزادانی که بین هفته های 34 تا 37 بارداری متولد می شوند، مشکل سلامتی ندارند و به طور کلی خوب هستند. آن ها اغلب قبل از رفتن به خانه مدت کوتاهی در NICU بستری می شوند.