5 نگرانی در مورد شکم در دوران بارداری

شکل شکم در بارداری

شکل شکم در بارداری: بارداری زمانی شاد و پر از هیجان است، با این وجود زنان در این دوران نگرانی های زیادی دارند. یکی از دغدغه های مادران باردار اندازه و شکل شکم آن ها است.

یک زن باردار ممکن است تصور کند شکمش به نسبت سن بارداری خیلی بزرگ یا کوچک است. به هر حال او نمی تواند داخل شکم خود را ببیند، بنابراین تنها نشانه ای که از رشد روزانه جنین خود دارد، همان چیزی است که می ببیند و حس کند.

اندازه شکم مادران در دوران بارداری متفاوت است

مادران باردار همیشه اندازه و شکل شکم خود را با یکدیگر مقایسه می کنند. شکم زنان باردار باهم متفاوت است و اندازه آن ارتباطی به رشد جنین ندارد.

1. شکم کوچک

شما خوب غذا می خورید، ورزش می کنید و مراجعات منظم قبل از زایمان را انجام می دهید. با این حال اطرافیان مرتب می گویند شکم شما نسبت به سن بارداری کوچک به نظر می رسد یا می پرسند آیا به اندازه کافی غذا می خورید.

شکم زنان باردار مانند نوزادان شکل و اندازه متفاوتی دارد. پزشک یا ماما پس از هفته 15 تا 20 بارداری در هر ویزیت با معاینات منظم (همچون ارزیابی شکم) ، رشد جنین را نسبت به تاریخ زایمان و اندازه شکم مادر تحت نظر می گیرد.

پزشک با این ارزیابی ها رشد شکم مادر را بررسی می کند. سرعت طبیعی رشد رحم در دوران بارداری حدود 1 سانتی متر در هفته است.
در صورتی که عضلات شکم مادر قوی و سفت باشد، رحم در حال رشد او کمتر از انتظار بقیه افراد بیرون می زند. شکم زنان قد بلند نسبت به زنان کوتاه قد (با شکم هم اندازه)، کوچک تر به نظر می رسد.

تنها مشکل احتمالی مرتبط با شکم کوچک در دوران بارداری، وضعیتی به نام الیگوهیدرآمنیوس است، در این عارضه مایع آمنیوتیک بسیار کم می شود. پزشک در مراجعات منظم قبل از زایمان، این ناهنجاری را تشخیص می دهد.

2. شکم بزرگ

شکم شما ممکن است به دلیل وضعیت جنین در رحم و یا حتی فرم بدن تان، بزرگ به نظر برسد شکم باردار برای یک زن لاغر، بسیار بزرگ جلوه می دهد.

اگر این اولین بارداری شما نیست، ممکن است متوجه شده باشید که خیلی زودتر از بارداری اول شکم تان نمایان و بزرگ شده است. دلیل این امر این است که بعد از یک بارداری عضلات شکم کمی کشیده شده و راحت تر در معرض فشار رحم در حال رشد قرار می گیرد.

پزشک یا ماما در هر ویزیت قبل از زایمان، شکم شما را اندازه گیری و بررسی می کند. در موارد نادر، شکم به دلیل افزایش غیر نرمال مایع آمنیوتیک یا پلی هیدرآمنیوس بزرگ می شود، این عارضه به موقع قابل تشخیص و درمان است.

3. شکم بالا

“انگار که یک توپ بسکتبال را قورت داده ای!” این یک تعبیر رایج درباره زنانی است که به نظر جنین شان جلو و بالا قرار گرفته است. بالا بودن شکم و قرارگیری جنین در این وضعیت، به ویژه در سه ماهه اول و دوم بارداری به هیچ وجه غیرطبیعی نیست.

شکم برخی از خانم ها از ابتدا تا انتهای بارداری بالا است، به ویژه کسانی که عضلات شکمی بسیار قوی دارند. برخلاف باور قدیمی ها، شکل شکم ربطی به جنسیت جنین ندارد.

4. شکم پایین

پایین بودن شکم برای مادران می تواند ناراحت کننده باشد. فیزیک بدنی برخی از مادران باردار به گونه ای است که شکم شان پایین قرار می گیرد. در بارداری دوم یا سوم، عضلات و رباط هایی که رحم در حال رشد را نگه می دارند، کشیده و ضعیف شده و نمی تواند مانند قبل عمل کند.

در اواخر بارداری، ممکن است متوجه شوید که انگار یک شبه شکم شما نسبت به قبل پایین تر آمده است. این امر احتمالا به دلیل آماده شدن جنین برای تولد است (همه جنین ها این گونه نیستند، بعضی از آن ها تا زمان زایمان پایین نمی آیند).

پایین آمدن شکم قبل از هفته 37 بارداری، می تواند علائم زایمان زودرس باشد.

بزرگ ترین مشکل پایین بودن شکم این است که به کمر فشار می آورد. ورزش هایی مانند تیلت لگنی می تواند به کاهش ناراحتی یا درد ناحیه کمر کمک کند.

5. شکم پهن

شکم پهن احتمالا به دلیل وضعیت متفاوت جنین است. فرزند شما در عوض این که سرش بالا یا پایین باشد، در عرض شکم دراز کشیده است. در این صورت پزشک متوجه موقعیت جنین می شود.

شکم پهن در دوران بارداری در صورت تغییر وضعیت جنین تا زمان زایمان با خطری همراه نیست. اگر جنین به حالت طبیعی نچرخد، مادر سزارین می شود.

در صورت داشتن وزن بالا در دوران بارداری، ممکن است احساس کنید شکم تان پهن تر از سایر مادران باردار است.

زنان باردار با شاخص توده بدنی بین 25 تا 29 ، باید در طول بارداری 7 تا 11 کیلوگرم افزایش وزن داشته باشند. در حالی که زنان با BMI بالاتر از 30 ، تنها باید 5 تا 9 کیلوگرم وزن اضافه کنند.

دستورالعمل های پزشک خود را در مورد تغذیه سالم و مناسب رعایت کنید تا دوران بارداری را به سلامت پشت سر بگذارید.