کرونا چیست و آیا زنان باردار نیز مبتلا می شوند؟

کرونا در بارداری

ویروس کرونا (COVID 19) که یک بیماری همه گیر جهانی است، تأثیر به سزایی بر سیستم های بهداشتی سراسر جهان داشته است. پیشرفت دانش در مورد این بیماری تقریباً به سرعت گسترش جهانی آن اتفاق افتاده است. هیچ مدرکی مبنی بر انتقال ویروس از مادر به جنین وجود ندارد. افزون بر این، جنبه های خاصی برای COVID 19 و بارداری وجود دارد که باید توسط متخصصان شناخته شود تا بیماری به درستی تشخیص، شدت آن طبقه بندی و علائم اختصاصی آن از عوارض زایمان متمایز شود و مناسب ترین تصمیمات مدیریتی در مورد آن گرفته شود. در این بررسی، پروتکل مبتنی بر شواهد برای مدیریت COVID 19 در بارداری ارائه و به طور خلاصه تمام جنبه های مربوط به زنان و زایمان در نظر گرفته شده است، از مفاهیم اساسی در مورد بیماری و اقدامات حفاظتی گرفته تا جنبه های خاص تر مربوط به مدیریت جنین و زایمان.

مقدمه

در آذر سال 1398، یک بیماری جدید به نام ویروس کرونا (SARS CoV 2) در ووهان (استان هوبئی، چین) ظهور کرد و از زمان توصیف اولین مورد ذات الریه، عفونت SARS CoV 2 (بیماری ویروس کرونا 2019 (COVID 19)) به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت و در 21 اسفند توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان یک بیماری همه گیر (پاندمیک) اعلام شد. از آن زمان تاکنون بیش از 2.8 میلیون عفونت و 190،000 مرگ (1 اردیبهشت) در سراسر جهان گزارش شده است. اسپانیا با 220،000 عفونت و بیش از 22،000 مرگ و میر سومین کشور در تعداد موارد ویروس کرونا است. در این مقاله پروتکل مدیریتی مواجهه با این ویروس به اشتراک گزاشته شده است.

کرونا در بارداری

انتقال بیماری

اطلاعات موجود نشان می دهد که این عفونت در اصل مشترک میان انسان ها و حیوانات بوده است. ویروس از طریق تماس با فرد آلوده توسط قطرات تنفسی (کمتر از 2 متر) یا تماس مستقیم با سطوح آلوده به شخص دیگر منتقل می شود. انتقال می تواند از طریق مدفوع آلوده نیز اتفاق بیفتد، اما انتشار از این طریق بسیار جزئی است. احتمال انتقال عمودی بسیار بعید است و در شیوع COVID 19 یا در بیماری های همه گیر قبلی توسط ویروس های مشابه کرونا ویروس (سندروم تنفسی حاد شدید SARS، سندرم تنفسی خاورمیانه MERS ) نشان داده نشده است. بر اساس اطلاعات محدود هیچ مدرکی مبنی بر وجود این ویروس در مایعات ، ادرار، مایع آمنیوتیک یا شیر مادر وجود ندارد. با این حال، بیشتر داده ها در مورد انتقال عمودی (انتقال از راه جفت) در زنان مبتلا به عفونت در سه ماهه سوم بارداری است و اطلاعاتی مربوط به انتقال عمودی در اوایل بارداری موجود نیست.

موارد گزارش شده از عفونت نوزاد احتمالاً از طریق انتقال افقی ناشی شده است. مدت دوره کمون بیماری معمول حدود 4-6 روز است که می تواند بین 2 تا 14 روز تغییر کند. مدت زمان متوسط انتقال ویروس 20 روز است.

شرح بیماری

بیشتر بیماران علائم خفیفی دارند اما تقریباً 20٪ آن ها به نوع حاد بیماری مبتلا می شوند. شایع ترین علائم ویروس کرونا شامل: تب (100 تا 80 درصد)، سرفه (82 تا 59 درصد)، خستگی (70 تا 44 درصد) و تنگی نفس (54 تا 31 درصد) است. علائم کمتر آن خلط (33 تا 28 درصد)، سردرد (17 تا 6 درصد) و اسهال (10 تا 2 درصد) است. وجود ذات الریه در حدود 50٪ در بیماران دارای علائم رایج است.

یافته های اصلی چکاپ کامل آزمایشگاهی در مراحل اولیه بیماری، شامل کاهش لنفوسیت های خون، افزایش ترانس آمیناز، پروتئین در ادرار و همچنین افزایش سطح لاکتات دهیدروژناز و پروتئین واکنشی C است.

عوارض حاد بیماری شامل ذات الریه شدید، سندرم دیسترس تنفسی حاد، ناهنجاری های قلبی، عفونت های دستگاه تنفسی، سپتیسمی (مسمومیت خون) و شوک سپتیک (شوک عفونی) است.

طبق آمار به دست آمده از ویروس کرونا، مرگ و میر، بستری در بیمارستان یا مراقبت های ویژه در زنان به نسبت مردان کمتر است . در واقع احتمال پذیرش در مراقبت های ویژه زنان در سن باروری 60٪ کمتر از مردان است. به نظر نمی رسد زنان باردار خیلی مستعد ابتلا به عفونت یا عوارض جدی ویروس باشند، اما داده های موجود هنوز محدود و کم است. در حقیقت تغییرات فیزیولوژیکی در بارداری در سیستم های قلبی عروقی، تنفسی و انعقادی ممکن است خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد. در هر صورت، عوارض COVID 19 در دوران بارداری باید به موقع شناسایی و درمان شود. ابتلای همزمان فرد باردار به چند بیماری (فشار خون مزمن، دیابت پیش از بارداری، بیماری های قلبی ریوی، بیماری مزمن کلیه، سرکوب سیستم ایمنی مانند گیرندگان پیوند اعضا، عفونت HIV ، یا درمان طولانی مدت کورتیکواستروئید) ممکن است خطر علائم بالینی شدیدتر را افزایش دهد.

عوارض جنینی

تب پیش از بارداری با نقص لوله های عصبی در ارتباط است، طبق شواهد، این خطر با مصرف مکمل اسید فولیک کاهش می یابد. داده های فعلی حاکی از افزایش خطر سقط جنین در اوایل بارداری و ابتلای فرد به COVID 19 نیست. به همین ترتیب نتایج به دست آمده در مورد زنان باردار آلوده به سندروم تنفسی حاد شدید SARS و سندرم تنفسی خاورمیانه MERS رابطه علت و معلولی واضحی را با این عوارض نشان نداده است. در صورت عدم وجود شواهد انتقال داخل رحمی، بسیار بعید است که عفونت حاصل از COVID 19 باعث نقایص هنگام تولد شود. مواردی از زایمان زودرس در زنان مبتلا به COVID 19 توصیف شده و در عفونت های SARS CoV و MERS CoV مادران باردار نیز مشاهده شده است. اگرچه در بسیاری از مواقع برای حفظ سلامت مادر میتوان نوزاد نارس را به دنیا آورد، اما پژوهش ها در مورد زنان باردار مبتلا به انواع دیگر پنومونی (ذات الریه) ویروسی حاکی از آن است که زایمان زودرس، محدودیت رشد جنین و خطر سلامت جنین را به همراه دارد. شواهد کمی در این باره موجود است. حادترین نوع ویروس در مورد زنان باردار، 6 درصد احتمال زایمان زودرس خود به خودی و خطر پارگی زودرس غشاها را نشان می دهد.

کرونا در بارداری

مدیریت اولیه

باید دستورالعمل های خاصی به زنان باردار مشکوک به COVID 19 در صورت بروز علائم خفیف و حتی بدون ابتلای هم زمان به چند بیماری به منظور ارزیابی تکامل بالینی ارائه شود.

در مراکز بهداشتی باید برای بیماران مشکوک یا تأیید شده (خود سنجی یا توسط علائم مشخص) ماسک جراحی تهیه شود و بیماران به یک اتاق معاینه خاص (بدون مراجعه کننده) هدایت شوند. همچنین به ملاقات کنندگان همراه باید ماسک جراحی داده شود و آن ها در اتاق انتظار در یک فضای مجزا یا خارج از بیمارستان منتظر بمانند. کارکنان بهداشت با رعایت پروتکل حمایتی که در هر بیمارستان وضع شده، به بیمار کمک خواهند کرد.

ارزیابی اولیه شامل موارد زیر است:

– برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض ویروس، ارزیابی اولیه بیماری ممکن است از طریق معاینه انجام شود. به عنوان یک قاعده کلی توصیه می شود تعداد متخصصانی که در مراجعه حضوری مشارکت دارند به حداقل برسد.

-سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شامل فشار خون، سنجش دمای بدن، اندازه گیری سطح اکسیژن (SO2) خون و ضربان قلب و تنفس است.

– برای تأیید سلامت جنین بسته به سن حاملگی و علائم مادر باید از اکو قلب و شنیدن ضربان قلب جنین استفاده شود.

در صورت وجود علائم بالینی (نرخ تنفس، وجود تنگی نفس یا دمای بدن ≥38 درجه سانتیگراد) موارد زیر لازم است:

. اسکن قفسه سینه: اقدامات محافظت از جنین (پیش بند حفاظتی شکم)

. چکاپ کامل آزمایشگاهی: شمارش گویچه های خون، عملکرد کلیه شامل کراتینین، اوره، گروه الکترولیت (Na، K، Ca، Mg)، مشخصات کبدی، لاکتات دهیدروژناز و پروتئین واکنش پذیر C و آزمایشات انعقاد خون (آزمایش زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال).