شایع ترین دلایل مرده زایی جنین

دلایل مرده زایی جنین

به دنیا آوردن نوزاد مرده یکی از کابوس های مادران باردار است. با این که این عارضه خیلی شایع نیست ولی آگاهی از علت آن می تواند به شما کمک کند، متأسفانه مرده زایی همیشه دلیل مشخصی ندارد.

مرده زایی چیست؟

مرگ جنین پس از هفته 20 بارداری را مرده زایی و قبل از آن را سقط جنین می گویند.

مرده زایی را می توان در سه دسته زودهنگام (20 تا 27 هفته کامل)، دیرهنگام (28 تا 36 هفته کامل) یا پایانی (37 هفته یا بیشتر) طبقه بندی کرد.

مرده زایی بسته به سن بارداری و عوامل خطر زمینه ای دلایل متفاوتی دارد، اگرچه در بعضی موارد علت آن مشخص نیست. بر اساس یک پژوهش در سال 2011 ، حدود یک چهارم مرده زایی ها هیچ دلیل احتمالی یا شناخته شده ای ندارند.

در ادامه این مطلب علل شایع از دست دادن جنین پس از 20 هفته بارداری بررسی شده است.

دلایل مرده زایی جنین

ناهنجاری های کروموزومی و نقایص هنگام تولد

ناهنجاری های کروموزومی مهم ترین عامل سقط جنین می باشد، اما برخی از اختلالات ژنتیکی و نقایص هنگام تولد نیز می تواند موجب افزایش خطر مرده زایی شود.

درصد بالایی از مرده زایی مربوط به اختلالات کروموزومی است، به ویژه مواردی که با ناهنجاری های آناتومیک یا نقایص هنگام تولد همراه هستند.

طبق موسسه ملی سلامت (NIH)، حدود 14 درصد مرده زایی به دلیل نقایص هنگام تولد یا بیماری های ژنتیکی رخ می دهد.

محدودیت رشد داخل رحم

محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) شرایطی است که در آن جنین نسبت به سن بارداری با سرعت کمتری رشد کند و به طور قابل توجهی کوچک تر از حد انتظار باشد. در موارد حاد این محدودیت می تواند باعث مرده زایی یا افزایش خطر مرگ نوزاد تازه متولد شده شود (شاید به این دلیل که نوزاد اکسیژن یا تغذیه کافی دریافت نمی کند).

شرایط خاص و سبک زندگی مادران باردار نیز می تواند خطر محدودیت رشد داخل رحمی را افزایش دهد. پزشک ها این مشکلات را در حین مراقبت های دوران بارداری بررسی می کنند. برخی از عوامل خطر موثر بر تاخیر رشد جنین شامل پره اکلامپسی، فشار خون بالای بارداری و سیگار کشیدن مادر باردار است.

پزشک زنان به عنوان بخشی از مراقبت های معمول دوران بارداری، رشد جنین را منظم کنترل می کند. این کار در صورت نیاز فرصت کافی برای مداخله و درمان را (در صورتی که جنین در معرض خطر باشد) به پزشک می دهد.

دلایل مرده زایی جنین

جدا شدن جفت و سایر عوارض زنان و زایمان

جدا شدن جفت وضعیتی در دوران بارداری است که در آن جفت قبل از زایمان با وجود جنین در رحم، به طور ناگهانی از دیواره رحم جدا شود.

جدا شدن جفت می تواند به دلیل شرایط سلامتی مادر باردار، ضربه به شکم در طول بارداری یا ناهنجاری های ساختاری در رحم اتفاق بیفتد. فاکتورهای سبک زندگی مانند سیگار کشیدن یا مصرف مواد مخدر نیز می تواند این خطر را افزایش دهد.

قطع جفت می تواند باعث درد شکم، انقباضات و خون ریزی واژینال شود. اگر در دوران بارداری هر یک از این علائم را تجربه کردید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.

سایر عوارض زنان و زایمان، مانند بارداری های متعدد و کمبود مایع آمنیوتیک می تواند از عوامل موثر در برخی از موارد مرده زایی باشد.

عفونت

برخی از عفونت های باکتریایی و ویروسی، از جمله عفونت های مقاربتی (STI) می توانند خطر مرده زایی را افزایش دهند. عفونت عامل حدود 13 درصد از موارد مرده زایی است.

مشکلات بند ناف

مشکلات مربوط به بند ناف در دوران بارداری، مانند گره محکم بند ناف یا اتصال نامناسب بند ناف به دور گردن جنین به ندرت رخ می دهد. حدود 10 درصد از مرده زایی ها مربوط به ناهنجاری های بند ناف است.

زامان دیرتر از موعد

طبق پژوهش های انجام شده نوزادانی که پس از 42 هفته بارداری به دنیا می آیند به دلیل جدا شدن جفت، بیشتر در معرض خطر مرده زایی هستند.

پزشک معمولا برای جلوگیری از عوارض وضعیت مادر را پس از هفته 41 بارداری تحت نظر می گیرد تا در صورت شروع نشدن زایمان اقدامات لازم را انجام دهد. او ممکن است در هفته 42 یا قبل از آن توصیه به زایمان به روش القا کند.

دلایل مرده زایی جنین

شرایط پزشکی

وضعیت سلامت مادر باردار نیز می تواند موجب افزایش خطر مرده زایی شود. مادر ممکن است از قبل بارداری به بیماری مبتلا باشد یا در دوران بارداری به آن دچار شود.

بیماری های موثر بر مرده زایی شامل موارد زیر می شود:

– بیماری خود ایمنی (مانند لوپوس)

– برخی از اختلالات لخته شدن خون (ترومبوفیلی)

– دیابت

– فشار خون بالا (افزایش فشار خون)

– چاقی

پزشک ممکن است در صورت ابتلای مادر باردار به هر یک از این شرایط پیچیده و مشکلات سلامتی، توصیه به آزمایش های اضافی یا زایمان پیش از موعد (القای زایمان) کند.

مترجم: محدثه محمدی