زایمان در زنان مبتلا به کرونا (کوید 19)

0 242

تجهیزات محافظتی برای اقدامات زایمان

طبق توصیه های سازمان جهانی بهداشت در صورت عدم وجود روش های تولید آئروسول، تجهیزات محافظتی توصیه شده شامل ماسک ، روپوش یکبار مصرف آستین بلند، دستکش های نیتریل یا لاتکس و محافظ چشم (شیلد صورت یا عینک محافظ) است.

یک ماسک تنفسی N95 یا FFP2 / FFP3 برای معاینات واژینال یا لگن و همچنین در مرحله دوم زایمان یا سزارین توصیه می شود. در موارد دیگر یا اقداماتی که به تماس مستقیم یا طولانی مدت با بیمار نیاز ندارند مانند تغییر در دوز اکسی توسین یا کنترل علائم حیاتی، ماسک های جراحی / تنفسی FFP2 از استانداردهای محافظت شخصی برخوردار هستند. لازم به ذکر است که ماسک تنفسی سوپاب دار در برابر هوای بازدم محافظت نمی کنند. بنابراین در صورت انجام عمل جراحی نیاز به آسپتیک و ضدعفونی (مانند سزارین)، ماسک های تنفسی بدون سوپاپ یا ماسک جراحی لازم است.

زایمان طبیعی

-همان طور که در برخی گزارش های اولیه گزارش شده است، به دلیل افزایش احتمال خطر دیسترس جنینی، نظارت کاردیوتوکوگرافی (CTG) مستمر توصیه می شود. اگرچه هیچ شواهدی در مورد وجود SARS-CoV-2 در ترشحات واژن وجود ندارد. در صورت خطر سلامت جنین، زایمان فوری با انتخاب مناسب ترین روش با توجه به شرایط زنان و زایمان تصمیم گیری می شود.

– دما، نرخ تنفس و اکسیژن خون مادر باید در هر ساعت کنترل شود.

– معاینات واژن با پیشرفت روند زایمان، باید به حداقل برسد (یعنی هر 2-4 ساعت). در حالت ایده آل حداقل تعداد متخصصان باید در طول زایمان مشارکت داشته باشند تا خطر مواجهه با ویروس کاهش یابد.

– بی حسی موضعی منع مصرف ندارد و ممکن است با انجام بی حسی مناسب، استرس قلبی ریوی ناشی از درد و اضطراب مادر کاهش یابد. ترجیحاً بی حسی باید به موقع تجویز شود تا خطر نیاز به بیهوشی عمومی برای سزارین اورژانسی به حداقل برسد.

زایمان در زنان مبتلا به کرونا

زایمان در زنان مبتلا به کرونا– کوتاه کردن مرحله دوم زایمان (فورسپس یا وکیوم) مطابق با معیارهای زنان و زایمان در نظر گرفته شود، زیرا زور زدن مستمر مادر با داشتن ماسک جراحی دشوار است.

– اجازه دادن به حمایت افراد در روند زایمان یک موضوع بحث برانگیز است، عمدتاً به این دلیل که در بیشتر شرایط، آن ها با بیمار تماس نزدیک دارند. در هر صورت، فرد حمایتی باید قبل از پذیرش در اتاق زایمان پوشش و تجهیزات محافظتی مناسب (حداقل ماسک جراحی) داشته باشد.

– هرگونه ماده تولید شده در حین زایمان باید آلوده در نظر گرفته شود که شامل نمونه های بیولوژیکی (مانند جفت) و سایر وسایل یا نوارهای CTG است. در طی بیماری همه گیر COVID 19 نباید جفت را به بیمار تحویل داد.

– مراقبت از نوزاد باید در همان اتاق عمل / زایمان انجام شود مگر این که اقدامات احیا برای نوزاد لازم باشد که نمی توان آن را در همان جا انجام داد.

– اگرچه شواهدی در مورد انتقال ویروس از طریق مادر به فرزند وجود ندارد، اما ممکن است بستن بند ناف زود هنگام با بیمار در میان گذاشته شود و توصیه شود تا خطر انتقال بیماری به جنین پس از 34 هفته از بارداری به حداقل برسد.

– بیمار می تواند به طور آگاهانه در مورد تماس پوست با پوست با نوزاد تصمیم بگیرد. این امر تنها در صورتی امکان پذیر است که بتوان از قرارگیری مناسب وضعیت مادر و نوزاد بدون علائم اطمینان حاصل کرد و از رعایت اقدامات مربوط به قطرات تنفسی با استفاده از ماسک و همچنین بهداشت دست و پوست بیمار اطمینان حاصل کرد.

زایمان سزارین

– در جراحی سزارین باید از توصیه های معمول زنان و زایمان پیروی کرد. خطر بالقوه انتقال عمودی ویروس در سزارین وجود ندارد.

– توصیه به مادران: زایمان ممکن است وضعیت ریوی زنان مبتلا به اختلال تنفسی را تحت فشار قرار دهد و هیپوکسی مادر (کاهش اکسیژن خون) نیز خطرات جنینی به همراه دارد. بر این اساس، در زنان مبتلا به نوع حاد بیماری می توان سزارین را بعد از 32-34 هفته بارداری با تولد نوزاد نارس در نظر گرفت. برای جراحی قبل از 32 هفته حاملگی باید تصمیمات کمیسیون پزشکی گرفته شود، تا تعادل خطر سلامت بین مادر و جنین به ویژه در بیماران انتوباسیون ( دارای لوله تنفسی) یا کسانی که به دلیل سندرم دیسترس تنفسی حاد نیاز به موقعیت ویژه دارند برقرار شود.

زایمان در زنان مبتلا به کرونا

زایمان در زنان مبتلا به کرونامسائل مربوط به نوزاد

نوزاد مادران مبتلا به کرونا باید تحت نظر، اقدامات پیشگیری از تماس، آزمایش و قرنطینه قرار بگیرند. سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند که مادران مبتلا به عفونت COVID 19 می توانند در کنار نوزادان خود بمانند. مادر باید در صورت تماس نزدیک با نوزاد به ویژه هنگام شیردهی، از ماسک جراحی استفاده کند و بهداشت دست را انجام دهد. روش دیگر، اگر یک بزرگسال سالم دیگر در اتاق باشد، آن ها می توانند از نوزاد تازه متولد شده مراقبت کنند. نوزادان بدون علامت می توانند پس از زایمان مرخص شده و توسط یکی از اعضای خانواده تحت اقدامات مناسب و قرنطینه مراقبت شوند. اگر نوزاد علائم بیماری را داشته باشد، باید در یک اتاق قرنطینه در بخش مراقبت از نوزاد در بیمارستان بستری شود.

مراقبت های پس از زایمان

– بهبودی فوری بیمار پس از زایمان و ریکاوری بعد از سزارین در همان شرایط قرنطینه و در حالت ایده آل، در اتاق زایمان باشد. ترجیحاً نظارت تا زمان انتقال فرد به اتاق بستری توسط همان پرسنل پرستاری، بیهوشی و زنان و زایمان انجام شود.

– مصرف پاراستامول (داروی مسکن) به دلیل برخی گزارش ها در مورد پیشرفت سریع بیماری در بزرگسالان تحت داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (ایبوپروفن) انتخابی است.

– توصیه های هنگام ترخیص پس از زایمان همان مواردی است که در هر فرد آلوده به COVID 19 وجود دارد، با توجه به این که فرد بیمار می تواند ویروس را تا 14 روز پس از برطرف شدن علائم بالینی (یا 4 هفته پس از شروع علائم یا منفی بودن تست PCR) منتقل کند.

زایمان در زنان مبتلا به کرونا

شیر دهی

هیچ شواهدی از وجود CoV-2 در شیر مادر زنان آلوده وجود ندارد. شیر مادر منبع پذیرای آنتی بادی و سایر عوامل محافظتی است. طبق شواهد موجود، اکثر سازمان های علمی بین المللی شیردهی را در صورت مساعد بودن شرایط مادر و نوزاد، تحت رعایت پروتکل های مربوط به تماس بدنی و قطرات تنفسی مادر (استفاده از ماسک جراحی، بهداشت صحیح و شستن دست قبل و بعد از شیردهی ،تمیز کردن پستان و سطوحی که ممکن است نوزاد با آن در تماس باشند) مجاز می دانند.

استخراج و دوشیدن شیر، تحت رعایت دقیق بهداشت، با استفاده از یک دستگاه مکش شیر، می تواند جایگزین دیگری برای شیردهی باشد. این دستگاه باید پس از هر بار استفاده با ضد عفونی کننده های مناسب تمیز شود. شیر مادر باید توسط یکی از اعضای سالم خانواده یا پرستار به نوزاد داده شود.

تصمیم نهایی در مورد نوع و نحوه شیردهی باید بر اساس دانش علمی فعلی و همچنین وضعیت سلامتی مادر و نوزاد بین بیمار و متخصصان نوزاد توافق شود. در صورت تصمیم گیری در مورد تغذیه کمکی نوزاد، می توان تولید شیر را از طریق استخراج حفظ کرد تا زمانی که نتیجه آزمایش مادر منفی شود.

هیچ توصیه ی مشخصی برای قطع شیردهی مادر مبتلا به عفونت COVID 19 وجود ندارد، اما اقدامات احتیاطی لازم باید انجام شود.

خلاصه

COVID 19 از طریق قطرات تنفسی پس از تماس با فرد آلوده (کمتر از 2 متر) و همچنین تماس مستقیم با سطوح یا ترشحات آلوده به فرد منتقل می شود.

– اکثر بیماران علائم خفیف دارند (مانند آنفولانزا) اما تقریباً 20٪ به نوع حاد بیماری (ذات الریه شدید، مشکل حاد تنفسی) مبتلا می شوند.

– به نظر نمی رسد زنان باردار در مقایسه با زنان غیر باردار مستعد ابتلا به عفونت یا عوارض جدی باشند، اما اطلاعات موجود هنوز محدود هستند و آمار قابل توجه خیلی کم است. ابتلا به چند بیماری همزمان ممکن است خطر بروز علائم بالینی شدیدتر را افزایش دهد.

– داده های فعلی افزایش خطر سقط جنین را در اوایل حاملگی در زنان باردار مبتلا به COVID 19 نشان نمی دهد. در سه ماهه سوم بارداری موارد زایمان زودرس و دیسترس (اضطراب جنینی) در زنان مبتلا به عفونت کوید 19 وجود دارد، تعداد قابل توجهی از زایمان های زودرس به دلیل داروهای مصرفی مادران در طول بارداری است.

زایمان در زنان مبتلا به کرونا

– زنانی که علائم خفیف دارند می توانند با خیال راحت در خانه قرنطینه شوند و از راه دور پیگیر سلامت خود باشند.

– شناسایی زود هنگام بیماری با علائم جدی موجب درمان به موقع، تامین اکسیژن رسانی و مراقبت می شود. لازم به ذکر است که حال بیمار مبتلا به کرونا ممکن است به طور ناگهانی وخیم بالینی شود.

– روش زایمان زنان باردار مبتلا به عفونت COVID 19 بدون علائم حاد، باید بر اساس شرایط مادر و وضعیت جنین باشد. جراحی سزارین باید از اندیکاسیون (شاخص های) معمول زنان و زایمان پیروی کند.

-ویروس کرونا بسیار مسری است و این مسئله باید هنگام برنامه ریزی مراقبت های زایمان مورد توجه قرار گیرد. استفاده مناسب پرسنل بیمارستان از وسایل شخصی در پیشگیری از عفونت بیمار از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

– نوزاد مادران مبتلا به کرونا باید تحت اقدامات پیشگیرانه، آزمایش، قرنطینه و مراقبت قرار گیرند. ورود مادر به اتاق نوزاد و شیردهی تحت اقدامات پیشگیرانه مناسب قابل قبول است.

مترجم: محدثه محمدی

0 0 رای
رأی دهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
Inline Feedbacks
مشاهده همه نظرات