چهار دست و پا رفتن نوزادان از چه زمانی آغاز می شود؟
چهار دست و پا رفتن، یک نقطه عطف مهم برای نوزادان است. در این مطلب با انواع شیوه های چهاردست و پا رفتن، سن شروع آن و روش های کمک به چهاردست و پا رفتن نوزادان آشنا خواهید شد.
چهار دست و پا رفتن بین مرحله نشستن و راه رفتن قرار دارد و یادگیری آن برای نوزادان منحصر به فرد است. روش های زیادی برای چهار دست و پا رفتن وجود دارد. نوزاد ممکن است به شیوه ای خاص شروع به چهاردست و پا رفتن کند، سپس سبک خود را تغییر دهد. بسیاری از این شیوه ها طبیعی هستند و باید مورد تحسین قرار بگیرند.
چهار دست و پا رفتن نوزادان چه زمانی اتفاق می افتد؟
نوزادان معمولا از حدود 9 ماهگی به بعد، چهاردست و پا رفتن را شروع می کنند، اما این اتفاق در برخی از آن ها از 6 یا 7 ماهگی (برخی دیگر در 4 ماهگی) آغاز می شود. بعضی از نوزادان هرگز چهاردست و پا نمی روند و مستقیم پس از نشستن وارد مرحله ایستادن و سپس راه رفتن می‌شوند.
سبک های مختلف چهار دست و پا رفتن
نوزادان می توانند در اشکال مختلف چهار دست و پا راه بروند. روش های زیادی برای چهار دست و پا رفتن وجود دارد، از جمله موارد زیر:
– کماندو کرال: در این روش که گاهی به عنوان “خزیدن روی شکم” نیز شناخته می شود، نوزاد شکم و پاهایش را روی زمین نگه می دارد و خودش را به کمک بازوها به جلو می کشد.
– اسکوت پایینی (نشسته): در این روش نوزاد در حالی که نشسته و باسنش روی زمین قرار دارد، با کمک پاهایش (با سر دادن لگن خود در امتداد زمین)، خود را به جلو حرکت می دهد.
– حرکت کلاسیک: در این شیوه بسیار رایج که بیشتر نوزادان از آن استفاده می کنند، نوزاد روی دست‌ها و زانوهایش فشار می آورد و با حرکت متناوب پا و بازو به سمت جلو حرکت می‌کند.
چهار دست و پا رفتن نوزاد
– حرکت رول: در این روش آن قدر نوزاد به جلو و عقب تکان می خورد تا رو به جلو حرکت کند.
– حرکت سه پایه: در این روش نوزاد با دو دست و یک زانو حرکت می کند و به پای دیگر خود استراحت می دهد.
– حرکت خرسی: در این روش که حرکت سگ سر پایین یوگا است، نوزاد به کمک دست و پایش حرکت می کند و باسن خود را بلند می کند.
– حرکت جفتک چارکش: در این روش که نوعی حرکت یوگا است، نوزاد در حالت پل (روی دست و زانو) قرار می گیرد و با هل دادن خود به جلو حرکت می کند.
– حرکت خرچنگی: در این روش که بر عکس چهار دست و پا رفتن است، نوزاد از بازوهایش برای عقب گرد استفاده می کند. او به جای حرکت به جلو، چهار دست و پا به سمت عقب می رود.
روش های کمک به چهار دست و پا رفتن نوزاد
با چند روش می توان نوزاد را به حرکت چهاردست و پا رفتن تشویق کرد، مانند موارد زیر:
– تمرین شکمی: نوزاد حتما باید زمان زیادی روی شکم قرار گیرد تا بتواند چهار دست و پا رفتن را تمرین کند. این کار باعث تقویت کمر، گردن و بازوهای نوزاد می شود.
– نگه داشتن نوزاد برای نشستن: در ابتدا نشستن با کمک و سپس بدون کمک (زمانی که نوزاد آماده است)، باعث تقویت عضلات شکم و پشت نوزاد برای چهار دست و پا رفتن می شود. در واقع، نوزادان اغلب چهار دست و پا رفتن را پس از یادگیری نشستن کشف می کنند. نوزاد یک روز ممکن است بعد از نشستن خم شود و متوجه شود که می تواند بدن خود را روی دست ها و بازوهایش نگه دارد. سپس او ممکن است سعی کند به جلو و عقب تکان بخورد یا حتی خود را در حالت پلانک (ثابت) نگه دارد.
– روش طعمه: بازی دیگری که نوزاد را تشویق به چهاردست و پا رفتن می‌کند، شامل قرار دادن اسباب بازی‌های وسوسه‌انگیز (برخی آن را طعمه می‌نامند) در نزدیک، اما دور از دسترس نوزاد است. به این ترتیت با در نظر گرفتن پاداش برای تلاش های کودک، او انگیزه بیشتری خواهد داشت تا برای حرکت دادن پاها و بازوهای خود روش های جدید امتحان کند.
تاخیر در چهار دست و پا رفتن
اگر نوزاد دیر چهار دست و پا برود (یا اصلا نرود)، جای نگرانی ندارد. با این حال، اگر او در سایر مراحل رشدی مانند زبان، تعاملات اجتماعی یا سایر مهارت‌های حرکتی نیز عقب است یا اگر نمی‌تواند از هر دو طرف بدن خود به خوبی استفاده کند، باید با متخصص نوزادان تماس بگیرید.
چهار دست و پا رفتن نوزاد لزوما به معنای آماده شدن او برای راه افتادن نیست. هنگامی که نوزاد چهار دست و پا رفتن را یاد می گیرد، ممکن است برای مدتی طولانی این حرکت را ترجیح دهد. در واقع، بسیاری از نوزادانی که چهار دست و پا نمی روند، زودتر راه می افتند.