انواع برش زایمان سزارین

3 2,031

انواع برش زایمان سزارین

امروزه یک سوم نوزادان با روش سزارین به دنیا می آیند. اگر شما نیز جزء مادران سزارینی هستید، این مطلب به شما کمک می کند تا با روش هایی برای بهبود و کمتر نمایان شدن جای برش جراحی آشنا شوید.

هدف شما به عنوان یک مادر این است که فرزندتان بدون خطر و سالم به این دنیا پا بگذارد. اگر تولد او با زایمان سزارین انجام شود، جای برش حاصل از جراحی نشان دهنده یک معجزه زندگی و وجود نوزاد زیبای شما است.

با این حال طبیعی است که بخواهید برای اطمینان از بهبود و به حداقل رساندن جای بخیه زایمانتان هر کاری انجام دهید. خبر خوب این که جای زخم های سزارین به خوبی بهبود می یابند و تنها یک خط نازک بالای موهای شرمگاهی باقی می ماند که به راحتی با لباس و لباس زیر پوشانده می شود.

انواع برش های زایمان سزارین

پزشک در طول جراحی سزارین دو نوع برش ایجاد می کند. اولین برش از پوست قسمت پایین شکم مادر، حدود 2.5 تا 5 سانتی متر بالاتر از خط موهای شرمگاهی است. برش دوم داخل رحم است که پزشک از طریق آن اقدام به خارج کردن جنین می کند.

نوع برش های شکمی جراحی سزارین ممکن است مانند برش های روی رحم مشابه نباشند. انواع برش ها شامل موارد زیر است:

انواع برش زایمان سزارین

– افقی

امروزه در 95 درصد از سزارین ها از برش عرضی کم (یا “برش بیکینی”) استفاده می شود، به این دلیل که این برش در پایین ترین قسمت رحم که نازک تر و خون ریزی کمتر است ایجاد می شود. همچنین اگر در بارداری بعد خود تصمیم به انجام زایمان طبیعی پس از سزارین (VBAC) داشته باشید، احتمال پارگی آن کمتر خواهد بود.

– عمودی

این برش که به عنوان “سزارین کلاسیک” نیز شناخته می شود، در وسط شکم معمولا از زیر ناف تا خط موهای شرمگاهی ایجاد می شود. برش عمودی در گذشته شایع بوده، اما امروزه فقط در موارد نادر و اورژانسی استفاده می شود. برای نمونه در صورتی که مادر از جراحی قبلی جای زخم داشته باشد، نوزاد در رحم در موقعیت غیرمعمول باشد یا نیاز به زایمان اورژانسی باشد، ممکن است این کار انجام شود. برش عمودی ممکن است کمی دردناک تر باشد و بهبودی کمی بیشتر طول بکشد.

برش های زایمان سزارین چگونه بسته می شوند

برش های ایجاد شده روی رحم همیشه با بخیه های جذبی بسته می شود، اما برش های روی شکم ممکن است با یکی از سه روش زیر بسته شود:

– استاپلر

پزشک از یک استاپلر پوستی (منگنه های فلزی) برای بستن برش استفاده می کند. این روش بسیار رایج است، زیرا گزینه ای ساده و سریع است.

– بخیه

پزشک با استفاده از نخ و سوزن مخصوص برش را می دوزد. با این که بخیه زدن کمی زمان بر است (حدود 30 دقیقه)، اما برخی از پزشکان معتقدند که این روش گزینه بهتری نسبت به استاپلر است. پژوهش ها نشان می دهد که احتمال بروز عوارض زخم در زنانی که برش های سزارین آن ها با بخیه بسته شده است، کمتر از کسانی است که از منگنه استفاده کرده اند.

– چسب

چسب جراحی پوست شکم را می بندد ( نگران زدوده شدن چسب نباشید)، سپس روی آن یک پانسمان شفاف قرار می گیرد. به عقیده برخی پزشکان بهبودی چسب سریع تر رخ می دهد و بهترین و کم ترین زخم را به جا می گذارد. اما این روش همیشه گزینه مناسبی نیست. پزشک می تواند با در نظر گرفتن نوع برش، ضخامت و پایداری پوست و چربی شکم از چسب استفاده کند.

انواع برش زایمان سزارین

انواع زخم های زایمان سزارین

اغلب جای زخم های سزارین به طور کامل بهبود می یابند. اما گاهی اوقات روند بهبودی بدن بیش از حد طول می کشد، که می تواند منجر به ایجاد زخم شود. این مشکل به ویژه برای خانم های جوان تر (زیر 30 سال) و افرادی که پوست تیره دارند اتفاق میفتد. دو نوع از زخم های رایج سزارین عبارت است از:

– اسکارهای کلوئید

اسکار کلوئیدی هنگامی اتفاق می افتد که بافت زخم از محل اصلی برش گسترش یابد و احتمالا منجر به ایجاد توده های بافت زخم در اطراف برش شود.

– اسکارهای هیپرتروفیک

جای زخم هیپرتروفیک اغلب ضخیم تر، سفت تر و برجسته تر از یک زخم طبیعی است، اما این نوع اسکار برخلاف کلوئید، در محدوده خط اصلی برش باقی می ماند و گسترش نمی یابد.

0 0 رای
رأی دهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
3 نظرات
قدیمی ترین
جدیدترین رای بیشتر
Inline Feedbacks
مشاهده همه نظرات