آزمایش اسپرم و تفسیر آن – بخش چهارم

0 4,857

pH اسپرم

pH مایع منی چیست: اندازه گیری pH مایع منی میزان اسیدی یا قلیایی بودن اسپرم را نشان می دهد. مایع کیسه منی باید قلیایی باشد، در حالی که مایعات پروستات باید اسیدی باشند تا با ترکیب آن ها در مایع منی تعادل برقرار شود.

منی بیش از حد اسیدی ممکن است اسپرم را از بین ببرد یا مانع از باروری شود.

سطح نرمال PH مایع منی: سطح PH منی باید بیش از 7.2 باشد. در حال حاضر در مورد تاثیر مایع منی قلیایی بر باروری اتفاق نظر وجود ندارد و بنابراین بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی PH مایع منی حد بالایی ندارد.

علت کاهش pH مایع منی: pH کم با ارزیابی های غیرطبیعی دیگر همراه است و شامل حجم کم مایع منی یا تعداد کم اسپرم می شود. اسیدی بودن مایع منی همچنین می تواند نشان دهنده انسداد یا عدم وجود مجرای وابران (لوله خروجی بیضه) باشد.

گلبول سفید (WBC)

گلبول سفید چیست: WBC سلول هایی هستند که با عفونت در بدن مقابله می کنند. همه مایع های منی حاوی گلبول های سفید هستند.

مقادیر طبیعی WBC در مایع منی: میزان طبیعی گلبول های سفید در مایع منی باید کمتر از 1 میلیون در میلی لیتر باشد.

علت مقادیر بالای گلبول سفید در مایع منی: تعداد گلبول سفید بالاتر از حد طبیعی نشان دهنده عفونت یا التهاب مایع منی بوده و در اصطلاح به آن لکوسیتواسپرمی گفته می شود. مقدار زیاد باکتری در مایع منی Bacterospermia نامیده می شود.

5 تا 20 درصد از مردان تحت آزمایش ممکن است دارای لکوسیتواسپرمی باشند.

برخی از مردان ممکن است به لکوسیتواسپرمی مبتلا باشند، ولی هیچ گونه عفونت فعال یا اختلال در باروری نداشته باشند. بر اساس یک نظریه علت احتمالی باکتری در اسپرم می تواند عفونت های درمان نشده دندان باشد، هرچند این موضوع ثابت نشده است.

نتایج غیرطبیعی آزمایش اسپرم

یک نتیجه غیر طبیعی آنالیز اسپرم لزوماً نشانه اختلال در باروری مرد نیست. از آن جا که عوامل زیادی در نتیجه آزمایش دخیل هستند، تجزیه و تحلیل مایع منی می تواند تحت تاثیر بیماری یا حتی استرس بیش از آزمایش و موارد دیگر باشد. پزشک احتمالاً طی چند هفته آنالیز مایع منی درخواست تکرار آزمایش بدهد.

هر دلیل احتمالی موثر بر نتیجه آزمایش (از جمله بیماری، استفاده زیاد از جکوزی یا صندلی های گرم شده ماشین، مشکل در تهیه نمونه، تمام داروهای مصرفی و استعمال دخانیات) را با پزشک در میان بگذارید.

در صورت تکرار نتایج تجزیه و تحلیل اسپرم ضعیف چه روش های درمانی در دسترس است؟ این امر به علت ناباروری و همچنین قدرت باروری و سن زن بستگی دارد.

چند گزینه برای درمان اسپرم غیرطبیعی وجود دارد. یک یا چند مورد زیر را می توان برای درمان ناباروری مرد در نظر گرفت:

درمان های هورمونی: این روش خیلی رایج نیست، اما در برخی موارد درمان هورمونی می تواند به بهبود تعداد اسپرم کمک کند.

IUI : تلقیح داخل رحمی نوعی روش درمانی است که در آن نمونه ای از مایع منی مرد گرفته می شود، در طی فرآیندی اسپرم های شسته شده در آزمایشگاه از طریق یک کاتتر قابل انعطاف و نازک به داخل رحم زن تزریق می شود.

IVF یا IVF با ICSI : در درمان IVF اسپرم و تخمک در آزمایشگاه ترکیب می شوند، جنین های حاصل شده از نظر کیفیت ارزیابی می شوند، سپس به رحم زن منتقل می شوند. در روش IVF معمولی، اسپرم ها همراه با تخمک در پتری دیش قرار می گیرند. با استفاده از IVF-ICSI یک سلول اسپرم به طور مستقیم به هر تخمک بالغ تزریق می شود. روش ICSI با عوارض و هزینه های اضافی همراه است، اما می تواند تنها گزینه برای مردان دارای تعداد اسپرم بسیار کم باشد.

تغییر سبک زندگی: در صورتی که سبک زندگی ضعیف بر تعداد اسپرم تاثیر منفی بگذارد، باید خیلی سریع اصلاح شود.

اسپرم اهدایی : در برخی شرایط ممکن است به استفاده از اسپرم اهدایی توصیه شود.

جراحی: در صورت وجود مشکل شایع واریکوسل (سیاه رگ های واریسی در بیضه)، انجام جراحی و بستن جریان خون رگ واریسی می تواند منجر به بهبود تعداد اسپرم شود. روش میکروسرجری (جراحی میکروسکوپی) همچنین در برخی موارد برای درمان ناباروری مردان در نظر گرفته می شود، به خصوص اگر این عمل برای بازکردن لوله های منی بسته شده (برگرداندن وازکتومی) باشد.

استخراج اسپرم از بیضه: استخراج اسپرم از بیضه یک گزینه درمانی است و با روش های لقاح آزمایشگاهی (IVF) یا تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) همراه است و در مواردی که تعداد اسپرم در مایع منی صفر باشد یا مرد قادر به انزال نباشد، این روش انجام می شود. در طی این روش اسپرم بالغ یا نابالغ از طریق سوزن از بیضه استخراج می شود.

درمان هر بیماری زمینه ای: بیماری سلیاک درمان نشده، دیابت یا تیروئید می تواند خطر ناباروری مردان را افزایش دهند.

مترجم: محدثه محمدی

0 0 رای
رأی دهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
Inline Feedbacks
مشاهده همه نظرات