4 نشانه استرس در کودکان نوپا

0 35

برای یک کودک نوپا، حوادثی مانند رفتن به خانه جدید یا شروع دوره پیش دبستانی، موضوع مهمی است که می تواند منجر به ایجاد احساس استرس شود.

شاید تصور کنید که کودکی در مقایسه با بزرگسالی، دوران آرام و بی دغدغه ای است، اما این طور نیست. کودکان نوپا اغلب به دنیای اطراف شان حساس بوده و مستعد ابتلا به استرس و تنش هستند.

رویدادهای مهم مانند جابجایی، تولد خواهر و برادر جدید، مرگ پدربزرگ و مادربزرگ (یا حیوان خانگی) و دور بودن از پدر و مادر می تواند منجر به احساس ترس، اضطراب و بیماری در کودک شود. کودکان ممکن است استرس خود را تشخیص ندهند و قادر به توضیح مشکلات واقعی یا فرضی خود نباشند. مهم است که والدین با شناخت تغییرات رفتاری، علائم استرس کودک را تشخیص دهند.

شاید قادر به آرام کردن فرزندتان نباشید، ولی به آرامی با او صحبت کنید و به کودک اطمینان دهید که به مرور زمان با شرایط کنار خواهد آمد. برای نمونه رابطه او با معلم و همکلاسی های جدید خود بهتر می شود و او به برادر یا خواهر کوچک خود (یا خانه جدید) علاقمند می شود.

در ادامه با برخی علائم شایع استرس در کودکان و راه هایی برای کاهش آن آشنا می شوید.

وابستگی شدید

اگر کودک با دور شدن والدین خود شروع به جیغ زدن و گریه کردن می کند یا به مادر خود می چسبد، او ممکن است دچار اضطراب جدایی شده باشد.

نشانه استرس در کودکان نوپا

نشانه استرس در کودکان نوپا

روش های زیر می توانند به کاهش اضطراب جدایی کودک کمک کنند:

– آرام باشید، منطقی ادامه دهید و عادی رفتار کنید. بغل کردن و خداحافظی کوتاه می تواند اثر عالی بر کودک نگران داشته باشد، پس روند خداحافظی را طولانی نکنید.

– به یک برنامه پایبند باشید و زمان مشخصی برای بازگشت خود در نظر بگیرید. به کودک بگویید کجا می روید و کی برمی گردید. برای نمونه، اگر می خواهید صبح از خانه بروید و در ساعت 12:30 برگردید، به فرزندتان بگویید بعد از ناهار و قبل از خواب پیش او باز می گردید.

– برنامه را برای کودک توضیح دهید تا او شرایط را بهتر درک کند. وقتی کودک حواسش نیست از خانه بیرون نروید و به او اجازه دهید از خروج شما مطلع شود. زمان ترک کردن کودک را کم کم افزایش دهید تا او یاد بگیرد که شما همیشه برمی گردید و دیگر دچار اضطراب جدایی نشود.

– موقع خداحافظی کودک را به کاری مشغول کنید. به او یک اسباب بازی خاص بدهید و از کودک بخواهید تا وقتی پیش او نیستید از اسباب بازی مراقبت کند.

– به کودک خود چیزی بدهید که یادآور شما باشد، مانند یک عکس یا یک دستمال کوچک با بوی عطرتان.

مشکلات خواب

مشکلات خواب در کودکان به دلایل بسیاری رخ می دهد، مواردی مانند دندان درد و سرماخوردگی زود برطرف می شوند، ولی برخی موارد مانند کابوس های شبانه و حرف زدن در خواب به سختی برطرف می شوند.

البته تغییرات ناگهانی در الگوهای خواب کودک می تواند یک علائم هشدار و نشان دهنده احساس تنش در او باشد. کودکانی که بیش از حد نگران هستند، ممکن است قادر به خوابیدن نباشند یا دچار مشکلات خواب باشند (ترس های شبانه، کابوس یا ترس از تنها خوابیدن).

اگر کودک در به خواب رفتن مشکل داشته باشد و در طول روز احساس خستگی شدید کند، ممکن است نیاز به کمک داشته باشد.

کودک باید زمان و برنامه خواب معین و یکنواختی داشته باشد، پایبندی به یک برنامه روتین شبانه می تواند منجر به کاهش ترس و ایجاد احساس امنیت در او شود. اجتناب از خوراکی های شیرین پس از شام و ممنوعیت تماشای تلویزیون قبل از خواب نیز روش خوبی در بهبود خواب کودکان است.

نشانه استرس در کودکان نوپا

رگرسیون رفتاری

رگرسیون (وا پس روی) یکی دیگر از علائم استرس در کودکان نوپا است. تغییرات اساسی در زندگی مانند رفتن به خانه جدید یا تولد فرزند جدید در خانواده می تواند این نوع واکنش را در کودک تحریک کند. همچنین وادار کردن کودک به رفتار بزرگ تر از سنش می تواند او را تحت فشار قرار دهد و در نهایت موجب تمایل کودک به بازگشت به مراحل اولیه رشد شود.

برای عادت یا سازگاری کودک نسبت به شرایط جدید، به او احساس مهم و ارزشمند بودن بدهید. برای نمونه کودک پیش دبستانی که صاحب خواهر یا برادر جدید شده است را می توان با انجام چند اقدام ساده آرام کرد. او را با کلام یا رفتار به انجام کارهای برادر بزرگ تر تشویق کنید. مانند آواز خواندن برای خواهر تازه متولد شده در زمان خواب، جمع کردن وسایل خانه یا کمک به تغذیه نوزاد با شیشه شیر.

رفتارهای تکراری

کودکانی که استرس دارند، گاهی تلاش می کنند خود را با رفتارهای تکراری مانند جویدن ناخن، کندن مو یا خراش پوست تسکین دهند.

در صورتی که متوجه این اقدامات کودک شدید، فریاد نزنید و او را خجالت زده نکنید. در این شرایط شما باید علل اصلی را کشف کنید و به کودک کمک کنید تا از پس آن بر بیاید. در جلوگیری از توقف عادت بد کودک خیلی اصرار نکنید. موقعیت هایی هستند که می توانند استرس یا تنش ایجاد کنند و باعث بروز این رفتارها در کودکان شوند.

گاهی کاهش ترس و نگرانی کودک، از آغوش گرفتن و توجه به عادت بد او موثرتر است. در صورتی که فرزندتان در ترک این عادت تلاش زیادی نکرد یا رفتار او به طور ناگهانی ظاهر و به سرعت شدت یافت، حتما با پزشک مشورت کنید. در هر صورت مراجعه به مشاور کودکان می تواند کار درستی باشد.

0 0 رای
رأی دهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
Inline Feedbacks
مشاهده همه نظرات